zewnętrzna stabilizacja złamania kostki
Zewnętrzna stabilizacja złamań kostki to technika chirurgiczna stosowana do stabilizacji i leczenia ciężkich złamań kostki. Jej główną funkcją jest utrzymanie kości w miejscu podczas gojenia, minimalizując ryzyko powikłań, takich jak złe zrośnięcie lub brak zrośnięcia. Cechy technologiczne tej procedury obejmują użycie pinów, prętów i śrub, które są umieszczane w kości po obu stronach złamania, połączone z zewnętrzną ramą. Ta rama wspiera kości i pozwala na ograniczony ruch, co może wspomagać proces gojenia. Zastosowania zewnętrznej stabilizacji złamań kostki są różnorodne, od przypadków urazów o wysokiej energii po złożone złamania, gdzie wewnętrzna stabilizacja nie jest możliwa. Jest również stosowana, gdy istnieje wysokie ryzyko infekcji lub gdy tkanki miękkie są poważnie uszkodzone, co czyni ją kluczowym narzędziem w arsenale chirurga ortopedycznego.