ပြားများ (သို့) ချောင်းများနှင့် အရိုးပြုတ်ချက်သည် မည်သို့ပူးပေါင်းလုပ်ဆောင်ပါသနည်း?

အရိုးဆိုင်ရာကိရိယာများ၏ ရှုပ်ထွေးသော စနစ်များကို နားလည်ခြင်းသည် ကျန်းမာရေးစောင့်ရှောက်မှုပညာရှင်များနှင့် လူနာများအတွက် အလွန်အရေးကြီးပါသည်။ အရိုးကျိုခြင်း၊ ကျောရိုးကွေးခြင်း သို့မဟုတ် အရိုးပြန်လည်တည်ဆောက်မှုအတွက် ခွဲစိတ်ကုသမှုများ လိုအပ်လာပါက ပလိပ်များ သို့မဟုတ် ချောင်းများကဲ့သို့သော အထောက်အပံ့ဖြစ်သည့် အရိုးပိုက်ကော်များနှင့် ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်မှုသည် ခေတ်မီအရိုးဆိုင်ရာခွဲစိတ်ကုသမှု၏ အဓိကကျသော အချက်ဖြစ်ပါသည်။ ဤကောင်းမွန်သော ဆေးဘက်ဆိုင်ရာကိရိယာများသည် အကောင်းဆုံးပြန်လည်ကောင်းမွန်မှုအတွက် လိုအပ်သော ဖွဲ့စည်းပုံ တည်ငြိမ်မှုကို ပေးစွမ်းပါသည်။ ဤအစိတ်အပိုင်းများကြား ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်မှုသည် သဘာဝအရိုးပြန်လည်ကောင်းမွန်မှုလုပ်ငန်းစဉ်ကို အတုယူ၍ ပံ့ပိုးပေးပြီး မှန်ကန်သော တည်နေရာကို ထိန်းသိမ်းကာ နောက်ဆက်တွဲပြဿနာများကို လျှော့ချပေးသည့် ဇီဝ-ယန္တရားစနစ်ကို ဖန်တီးပေးပါသည်။

အရိုးပိုက်ကော် ပေါင်းစပ်မှု၏ အခြေခံယန္တရားများ

အဓိက တည်ငြိမ်မှုရရှိရေး ယန္တရားများ

ဘိုးန်စကရူး၏လုပ်ဆောင်မှု၏ မက်ကင်းနစ်အခြေခံသည် ကော်တိတယ်နှင့် ကင်ဆယ်လုတ် အရိုးတစ်သျှူးများနှင့် ချိတ်ဆက်မှုကို အခြေခံထားသည်။ ဘိုးန်စကရူးကို ကြိုတင်ဖောက်ထားသော ပိုက်လိုဟိုက် (pilot holes) များထဲသို့ ထည့်သွင်းလိုက်သည့်အခါ ဟယ်လစ်ကယ်ပုံစံ (helical thread pattern) သည် အရိုးမက်ထရစ်နှင့် အဏုမြူအဆင့် ချိတ်ဆက်မှုဖြစ်ပေါ်စေကာ ချက်ချင်း ခိုင်မာမှုနှင့် ဆွဲထုတ်မှုအားများကို ခုခံနိုင်စွမ်းကို ဖြစ်ပေါ်စေသည်။ ဤချိတ်ဆက်မှုသည် ချောမွေ့သောပင် (smooth pins) သို့မဟုတ် ဝိုက်များနှင့် နှိုင်းယှဉ်ပါက ပိုမိုကျယ်ပြန့်သော မျက်နှာပြင်ဧရိယာတစ်လျှောက် ဖိအားများကို ဖြန့်ဖြူးပေးသည်။ ၎င်းသည် တည်ဆောက်မှု၏ စုစုပေါင်းတည်ငြိမ်မှုကို သိသိသာသာ မြှင့်တင်ပေးသည်။ အရိုးကို ကွဲအက်ခြင်း (bone splitting) သို့မဟုတ် ထည့်သွင်းစဉ်တွင် ချိတ်ဆက်မှုပြတ်တောက်ခြင်း (thread stripping) ဖြစ်နိုင်ခြေကို နိမ့်ကျစေရန် ချိတ်ဆက်မှုကို အကောင်းဆုံးဖြစ်အောင် ဒီဇိုင်းထုတ်ထားသည့် ချိတ်ဆက်မှုအကွာအဝေး (pitch)၊ အနက်နှင့် ပုံစံကို အသုံးပြုထားသည်။

ကလီနိကအသုံးချမှုများတွင် ကြုံတွေ့ရသည့် ဝန်ထုတ်ဝန်ပိုးအမျိုးမျိုးကို ထည့်သွင်းစဉ်းစားပါက ချိတ်ဆက်မှုကို ချိုးနှိမ်ပေးသည့် ပုံသွင်းထားသော ချိတ်ဆက်မှု၏ ဇီဝအင်ဂျင်နီယာ အကျိုးကျေးဇူးများသည် အထူးသဖြင့် သိသာထင်ရှားလာပါသည်။ အက်စီယယ် ဝန်ထုတ်ဝန်ပိုး၊ ကွေးညွှတ်မှုအားအမှုန်များနှင့် တွန်းအားဖြစ်ပေါ်မှုတို့သည် ပါက်ကွက်-အရိုး အဆက်အသင်းအပေါ်သို့ အားသက်ရောက်မှုရှိပြီး ကျန်းမာရေးပြန်လည်ကောင်းမွန်သည့် ကာလအတွင်း ခိုင်မာသော ယန္တရားဂုဏ်သတ္တိများကို လိုအပ်ပါသည်။ ချိတ်ဆက်မှုကို ပိုမိုကောင်းမွန်စေရန်နှင့် အရိုးသိပ်သည်းမှုများနှင့် အနာတိုမီကယ် တည်နေရာများအလိုက် အရိုးနှင့် ပိုမိုကောင်းမွန်စွာ ချိတ်ဆက်နိုင်ရန်အတွက် ခေတ်မီသော ပါက်ကွက်ဒီဇိုင်းများတွင် ကိုယ်ပိုင် ချွန်းထွင်းနိုင်သော စွမ်းရည်၊ ကွဲပြားသော ပါက်ကွက်အကွာအဝေးများနှင့် အထူးပါက်ကွက် အစွန်းပုံသဏ္ဍာန်များကို ထည့်သွင်းထားပါသည်။

ပစ္စည်း၏ ဂုဏ်သတ္တိများနှင့် ဇီဝသဟဇာတဖြစ်မှု

ခေတ်မီသော အရိုးပြားကို ဇဝတ်နှင့် ကိုက်ညီပြီး လိုအပ်သော ယန္တရားအားကောင်းမွေးစေသည့် ပစ္စည်းများဖြင့် ထုတ်လုပ်ထားပါသည်။ Ti-6Al-4V အထူးသဖြင့် တိုက်တေနီယမ်အလွိုင်းများသည် အားနှင့်အလေးချိန် အချိုးကျမှုကောင်းမွန်ခြင်း၊ ဓာတ်မတည့်ခြင်းနှင့် အရိုးနှင့်သက်ဆိုင်သော ပေါင်းစပ်မှုဂုဏ်သတ္တိတို့ကြောင့် အရိုးဆိုင်ရာ အစားထိုးထည့်သွင်းမှုများအတွက် ရွှေတံဆိပ်စံနှုန်းကိုကိုယ်စားပြုပါသည်။ အရိုးတိုးပွားလာစေရန်နှင့် အချိန်ကြာရှည်စွာ တည်ငြိမ်စေရန် အနုတ်ဝင်ခြင်း၊ ပလာစမာဖြန်းခြင်း သို့မဟုတ် ဟိုက်ဒရောက်စီအပ်ပတိုက်တိုင်း ဖုံးအုပ်ခြင်းကဲ့သို့ ကွဲပြားသော ကုသမှုများဖြင့် ဤပစ္စည်းများ၏ မျက်နှာပြင် ဂုဏ်သတ္တိများကို ပိုမိုတိုးတက်စေနိုင်ပါသည်။

ပင်မတစ်ရှူးနှင့် အနီးအနားရှိ အရိုးတစ်ရှူးများကြား ဝန်ထမ်းပေးမှုတွင် ပါဝါ၏ ပစ္စည်း၏ ဆွဲခံနိုင်မှုသည် အရေးပါသော အခန်းကဏ္ဍမှ ပါဝင်ပါသည်။ သဘာဝအရိုး၏ တန်ဖိုးများနှင့် နီးစပ်သော ပစ္စည်းများသည် အရိုးပြန်စုပ်ယူမှုကို ကာကွယ်ပေးပြီး အရိုးပြန်လည်ဖြစ်ပေါ်လာစေရန် အားပေးပါသည်။ ထို့အပြင် ဇီဝဆိုင်ရာ ကိုက်ညီမှုရှိခြင်းက ရောင်ရမ်းမှုတုံ့ပြန်မှုကို အနည်းဆုံးဖြစ်စေပြီး အစားထိုးအရိုးကို ခန္ဓာကိုယ်က ပယ်ချခြင်း သို့မဟုတ် သက်ရောက်မှုများကို လျော့နည်းစေကာ ကုသမှုနှင့် ခွဲစိတ်မှုအောင်မြင်မှုကို ထောက်ပံ့ပေးပါသည်။

ပလိတ်-ပါဝါ တည်ဆောက်မှု ဒိုင်နမစ်

ဝန်ချိန်ခွဲဝေမှုစနစ်များ

ဘုတ်များနှင့်အတူ အရိုးပြွန်ကို ချိတ်ဆက်သည့် ပါးစင်းများကို အသုံးပြုသည့်အခါ ခိုင်မာသော ဖိအားများကို ချိန်ညှိ၍ ဖြန့်ဝေပေးသည့် စနစ်တစ်ခု ဖြစ်ပေါ်လာပါသည်။ ဘုတ်သည် အရိုးကျိုးခြင်း သို့မဟုတ် အရိုးဖြတ်ခြင်းနေရာကို ကူးပြောင်းပေးသည့် တံတားတစ်ခုအဖြစ် ဆောင်ရွက်ပြီး တစ်ခုချင်းစီသော ပါးစင်းများက ဘုတ်မှ ပတ်ဝန်းကျင်ရှိ အရိုးအသားထဲသို့ ဖိအားများကို လွှဲပြောင်းပေးသည့် တိကျသော ချိတ်ဆက်မှတ်များ ဖြစ်ပေါ်စေပါသည်။ ဤသို့ ဖိအားများကို ဖြန့်ဝေ၍ လုပ်ဆောင်ခြင်းဖြင့် တစ်ခုတည်းသော ချိတ်ဆက်မှတ်တွင် ဖြစ်ပေါ်လာနိုင်သည့် ဖိအားစုပုံမှုများကို လျော့နည်းစေပြီး ကိရိယာများပတ်လည်ရှိ အရိုးပျက်စီးခြင်း သို့မဟုတ် ကိရိယာပျက်စီးခြင်း အန္တရာယ်ကို အနည်းဆုံးဖြစ်အောင် လုပ်ဆောင်ပေးပါသည်။

ပလိတ်ဒီဇိုင်းနှင့် ပစ်ချီတပ်ဆင်မှုတို့၏ ဂျီဩမေတြိက်ဆက်နွယ်မှုသည် တည်ဆောက်မှု၏ စက်ပိုင်းဆိုင်ရာ စွမ်းဆောင်ရည်ကို တိုက်ရိုက်သက်ရောက်မှုရှိသည်။ အလုပ်လုပ်သည့်အရှည်၊ ပစ်ချီသိပ်သည်းမှုနှင့် ထောင့်ညွှန်းမှုတို့ကို ထည့်သွင်းစဉ်းစားခြင်းအပါအဝင် ပစ်ချီများကို ဗျူဟာမြောက်တပ်ဆင်ခြင်းဖြင့် တည်ဆောက်မှု၏ မာကျောမှုနှင့် ပျော့ပျောင်းမှုကြား ဟန်ချက်ညီမှုကို ခွဲစိတ်ဆရာဝန်များ အကောင်းဆုံးဖြစ်အောင် ပြုလုပ်နိုင်စေသည်။ မာကျောမှုအလွန်အကျူးသည် အရိုးပြန်လည်ကောင်းမွန်လာမှုကို ဟန့်တားနိုင်ပြီး မလုံလောက်သော တည်ငြိမ်မှုမှာ မှားယွင်းစွာ ပြန်ကောင်းခြင်း (သို့) မပြန်ကောင်းခြင်းကို ဖြစ်ပေါ်စေနိုင်သည်။ အကောင်းဆုံးတည်ဆောက်မှုသည် အရိုးအရည်အသွေး၊ ကျိုးရာပုံစံ၊ လူနာ၏ လှုပ်ရှားမှုအဆင့်နှင့် ပြန်ကောင်းစဉ်ကာလအတွင်း မျှော်လင့်ထားသော ဝန်ထမ်းမှုအခြေအနေများကဲ့သို့သော အချက်များအပေါ် မူတည်ပါသည်။

အတိုးအကျယ်နှင့် အကျယ်ချိန်ညှိမှုလုပ်ဆောင်ချက်များ

ပလိတ်များနှင့် ပစ်ချီများကြား အပြန်အလှန်သက်ရောက်မှုသည် ကျိုးရာကောင်းမွန်စွာ ပြန်ကောင်းလာစေရန် ခွင့်ပြုသော ရှုပ်ထွေးသည့် စက်ပိုင်းဆိုင်ရာလုပ်ဆောင်ချက်များကို ဖြစ်ပေါ်စေသည်။ အတိုးအကျယ်ပလိတ်နည်းလမ်းများသည် bone screw အပ်ဝင်ခြင်းအစီအစဉ်နှင့် ပလိတ်ပုံသဏ္ဍာန်တို့ကို ထိန်းချုပ်ထားသော interfragmentary compression အားများဖြစ်ပေါ်စေရန် အသုံးပြုပါသည်။ ဒီအချုပ်အခြာမှုသည် ကျောက်ကပ်များကြား ထိတွေ့မှုကို ထိန်းသိမ်းပေးခြင်းဖြင့် အဓိကအရိုးကျန်းမာရေးကို မြှင့်တင်ပေးပြီး ဆဲလ်ကျန်းမာရေးလုပ်ငန်းစဉ်များ အဟန့်အတားကင်းစွာ ဆက်လက်လုပ်ဆောင်နိုင်ရန် တည်ငြိမ်မှုကို ပံ့ပိုးပေးပါသည်။ အားများ၏ အရွယ်အစားနှင့် ဖြန့်ဝေမှုကို screw အပ်ဝင်နည်းလမ်းနှင့် plate contouring တို့ကို ဂရုတစိုက် လုပ်ဆောင်ခြင်းဖြင့် တိကျစွာ ထိန်းချုပ်နိုင်ပါသည်။

Neutralization plating သည် အခြား fixation နည်းလမ်းများကို အပိုအားများမှ ကာကွယ်ပေးသည့် နည်းလမ်းတစ်ခုဖြစ်ပြီး ဥပမာ interfragmentary screws သို့မဟုတ် bone grafts တို့ဖြစ်ပါသည်။ ဤအသုံးပြုမှုများတွင် ပလိတ်သည် အဓိက fixation အစိတ်အပိုင်းများပေါ်တွင် ဖိအားကို လျော့နည်းစေပြီး တည်ဆောက်မှု၏ တည်ငြိမ်မှုကို ထိန်းသိမ်းပေးသည့် load-sharing device တစ်ခုအဖြစ် လုပ်ဆောင်ပါသည်။ ဤနည်းလမ်းသည် အကောင်းဆုံးရလဒ်များရရှိစေရန် ပူးပေါင်းလုပ်ဆောင်ရမည့် ရှုပ်ထွေးသော ကျောက်ကပ်ပုံစံများတွင် အထူးတန်ဖိုးရှိပါသည်။

Rod-Screw System Integration

ကျောရိုးတည်ငြိမ်ရေး အသုံးပြုမှုများ

ချိတ်ဆက်တံများနှင့် ပိုက်ကပ်များ၏ ပေါင်းစပ်မှုသည် ကျောရိုး၏ ရောဂါအမျိုးမျိုးအတွက် သုံးဖက်မျဉ်းတည်ငြိမ်မှုကို ပေးစွမ်းနိုင်သော ခေတ်မီကျောရိုးကိရိယာစနစ်များ၏ အခြေခံကို ကိုယ်စားပြုသည်။ ကျောရိုးအနောက်ဘက် အရိုးအစိတ်အပိုင်းများတွင် ချိတ်ဆက်ရန် ပိုက်ကပ်များကို တပ်ဆင်ပြီး ကျောရိုး၏ အပိုင်းအစများစွာကို ဖြတ်သန်းကာ မာကျောသော်လည်းကောင်း၊ vendi-မာကျောသော်လည်းကောင်း ဖွဲ့စည်းပေးသည့် ချိတ်ဆက်တံများကို အသုံးပြုသည်။ ဤဖွဲ့စည်းပုံသည် ကျောရိုး၏ ပုံသဏ္ဍာန်မမှန်ခြင်းများကို ပြင်ဆင်ခြင်း၊ မတည်ငြိမ်သော အပိုင်းအစများကို တည်ငြိမ်စေခြင်းနှင့် ပေါင်းစပ်စုစည်းမှုဖြစ်စဉ်အတွင်း ကျောရိုး၏ သင့်တော်သော တည်နေရာကို ထိန်းသိမ်းထားနိုင်စေသည်။ ဤစနစ်များ၏ မော်ဒျူလာသဘောသည် လူနာတစ်ဦးချင်းစီ၏ ခန္တာကိုယ်ဖွဲ့စည်းပုံနှင့် ရောဂါအခြေအနေအလိုက် စိတ်ကြိုက်ပြင်ဆင်အသုံးပြုနိုင်မှုကို ဖြစ်စေသည်။

ရောဒ်-ချိတ်ဆက်မှုများကို ထိန်းချုပ်သည့် ဇီဝအင်ဂျင်နီယာလုပ်ငန်းစဉ်များတွင် သုံးဖက်မျက်နှာအားကွက်တွင် အလုပ်လုပ်နေသော အစိတ်အပိုင်းများစွာ၏ ရှုပ်ထွေးသော အပြန်အလှန်သက်ရောက်မှုများ ပါဝင်ပါသည်။ ကလီနစ်အသုံးပြုမှုနှင့် မျှော်လင့်ရသော ဝန်အားသက်ရောက်မှုအခြေအနေများနှင့် ကိုက်ညီစေရန် ရောဒ်ပစ္စည်း၏ ဂုဏ်သတ္တိများဖြစ်သည့် ပြန်လည်ပုံသွင်းနိုင်မှု၊ ခံနိုင်ရည်၊ ပင်ပန်းမှုခံနိုင်မှုတို့ကို သေချာစွာ ကိုက်ညီအောင်လုပ်ဆောင်ရပါမည်။ တိုက်တေနီယမ်နှင့် ကိုဘော့-ခရိုမီယမ် အလွိုင်းများကို အသုံးများပြီး ပစ္စည်းတစ်ခုစီသည် မာကျောမှု၊ ခိုင်မာမှုနှင့် ဓာတ်မှန်ရိုက်ကူညီမှုတို့တွင် ကွဲပြားသော အားသာချက်များကို ပေးစွမ်းနိုင်ပါသည်။ ရောဒ်၏ အချင်း၊ ဖြတ်တောက်မှုပုံသဏ္ဍာန်နှင့် မျက်နှာပြင်အဆင့်အတန်းတို့သည် အဆောက်အဦ၏ စုစုပေါင်း စက်ပိုင်းဆိုင်ရာ စွမ်းဆောင်ရည်ကို အထောက်အကူပြုပါသည်။

အမျိုးမျိုးသော အဆောက်အဦ ထည့်သွင်းစဉ်းစားမှုများ

ကျောရိုးအဆစ်အများအပြားကို ဖြတ်သန်း၍ ဆက်စပ်နေသော ကျောရိုးအဆက်ဆက်များကို ရေရှည်တည်တံ့မှုနှင့် လူနာရလဒ်များကို သက်ရောက်မှုရှိသည့် ဇီဝကမ္မဗေဒ အချက်များကို ဂရုတစိုက် ထည့်သွင်းစဉ်းစားရန် လိုအပ်ပါသည်။ ကိရိယာတပ်ဆင်ထားသော အပိုင်းနှင့် အနီးအပါးရှိ လှုပ်ရှားနိုင်သော အပိုင်းများကြား မာကျောမှု ကွဲပြားမှုကြောင့် အဆက်ဆက်၏ အပေါ်နှင့် အောက်အစွန်း အီလီးမန်းများတွင် ဖိအားပိုမိုမြင့်တက်လေ့ရှိပါသည်။ ဤဖိအားစုပ်ပိုးမှုများကို အနည်းဆုံးဖြစ်အောင် ပြုလုပ်ပေးရန်အတွက် စကူးများကို ဗျူဟာမြောက် တပ်ဆင်ခြင်းနှင့် ချိတ်ကြိုးများကို ပုံသွင်းခြင်းနည်းလမ်းများက အထောက်အကူပြုပေးပြီး လိုအပ်သော ပြင်ဆင်မှုတို့ကို ထိန်းသိမ်းထားနိုင်စေပါသည်။

တည်ဆောက်မှုမော်ဒျူလာရဲ့ အယူအဆက ပြဿနာများ ဖြစ်ပေါ်လာခြင်း (သို့) လူနာ၏ ခန္တာကိုယ်ဖွဲ့စည်းပုံ အချိန်ကြာလာသည်နှင့်အမျှ ပြောင်းလဲလာခြင်းတို့ ဖြစ်ပေါ်လာသည့်အခါ အဆင့်ဆင့် လုပ်ထုံးလုပ်နည်းများနှင့် ပြန်လည်ပြင်ဆင်မှု ဗျူဟာများကို ခွင့်ပြုပါသည်။ တစ်ခုချင်းစီသော အစိတ်အပိုင်းများကို ပြင်ဆင်ခြင်း၊ အစားထိုးခြင်း (သို့) ဆက်တိုးခြင်းများ ပြုလုပ်နိုင်ပြီး တည်ဆောက်မှုကို အပြည့်အဝ ပြန်လည်ပြင်ဆင်စေရန် မလိုအပ်ပါ။ ကလေးအသုံးပြုမှုများတွင် ကြီးထွားမှုကို အကောင်းဆုံးအသုံးပြုနိုင်ရန် လိုအပ်ခြင်း (သို့) အနီးအနားရှိ ကွဲပြားခြားနားသော ပြဿနာများ ဖြစ်ပေါ်လာပြီး တည်ဆောက်မှုကို ဆက်တိုးရန် လိုအပ်သည့် အခြေအနေများတွင် ဤပြောင်းလဲနိုင်မှုများက အထူးအရေးကြီးပါသည်။

ကလီနိက်အသုံးချမှုများနှင့် ခွဲစိတ်ကုသမှုနည်းလမ်းများ

အရိုးကျိုးခြင်းကို ကုသသည့် ဗျူဟာများ

ကျောက်တုံးနှင့် ပလိတ် (သို့) ချောင်းအတွက် သင့်တော်သော ဘုတ်စကူးကို ရွေးချယ်မှုသည် ကျောက်တုံးဖြစ်သည့်နေရာ၊ ပုံစံရှုပ်ထွေးမှု၊ ကျောက်တုံး၏ အရည်အသွေးနှင့် လူနာတစ်ဦးချင်းဆိုင်ရာ ထည့်သွင်းစဉ်းစားမှုများကဲ့သို့သော အကြောင်းရင်းများစွာအပေါ်တွင် မူတည်ပါသည်။ ရိုးရှင်းသော တိုက်ရိုက်ကျောက်တုံးများသည် အခြေခံ ချုံ့ပေးသည့် ပလိတ်နည်းလမ်းများကို လိုအပ်နိုင်ပြီး ရှုပ်ထွေးသော အမွှာကျောက်တုံးများသည် အသေးစားအပိုင်းများကို တိုက်ရိုက်မကိုင်တွယ်ဘဲ ကျောက်တုံးဇုန်ကို ဖြတ်သန်းသွားသည့် တံတားပလိတ်နည်းလမ်းများကို လိုအပ်နိုင်ပါသည်။ ခွဲစိတ်ကုသမှုနည်းလမ်းသည် လုံလောက်သော ထင်ရှားမှုရရှိရန် လိုအပ်ချက်နှင့် ကျောက်တုံးအပိုင်းများသို့ အသားဓာတ်နှင့် သွေးကြောများ ကျန်ရစ်စေရန် ရည်ရှိရပါမည်။

အရိုးပြားနှင့် ပလပ်စတစ်စနစ်များကို အသုံးပြုခြင်းကို အနည်းငယ်သာ ဝင်ရောက်စွက်ဖက်မှုရှိသော နည်းလမ်းများက တီထွင်ပြောင်းလဲခဲ့ပြီး ခွဲစိတ်ကုသမှုကို လျှော့ချရင်းတည်ငြိမ်မှုရှိစေရန် ထိန်းသိမ်းပေးနိုင်ခဲ့သည်။ ဖလူးရိုးစကုပ် သို့မဟုတ် ဂီတိုင်းတာမှုစနစ်များဖြင့် လမ်းညွှန်ပေးသော အရေပြားအောက်မှ ပလပ်စတစ်ထည့်သွင်းခြင်းနည်းလမ်းများသည် အကြားအရေပြားပျက်စီးမှု အနည်းငယ်ဖြင့် ကိရိယာများကို တိကျစွာ ထားရှိနိုင်စေပါသည်။ ဤနည်းလမ်းများသည် ပုံမှန်ဖွင့်ခွဲစိတ်မှုနည်းလမ်းများနှင့် တူညီသော သို့မဟုတ် ပိုမိုကောင်းမွန်သော စက်ပိုင်းဆိုင်ရာ တာဏ်ခတ်မှုကို ရရှိစေပြီး ခွဲစိတ်ကုသမှုကို လျှော့ချပေးခြင်း၊ သွေးဆုံးရှုံးမှုကို လျှော့ချပေးခြင်းနှင့် လူနာများ ပိုမိုမြန်ဆန်စွာ ပြန်လည်ကောင်းမွန်လာစေခြင်းတို့ကို အကျိုးသက်ရောက်စေသည်။

ပြန်လည်ပြုပြင်ခြင်းနှင့် ကယ်တင်ကုသမှု ကုထုံးများ

အဓိကချိတ်ဆက်မှု မအောင်မြင်ပါက သို့မဟုတ် နောက်ဆက်တွဲပြဿနာများ ဖြစ်ပေါ်လာပါက ပြန်လည်ကုသခြင်း လုပ်ထုံးလုပ်နည်းများတွင် အခက်အခဲများရှိသော အခြေအနေများတွင် အရိုးကို ပိုက်ကဲ့သို့ ချိတ်ဆက်သည့် ပစ္စည်းများ သို့မဟုတ် တုတ်ပိုက်စနစ်များကို အသုံးပြု၍ ဖန်တီးထားသော နည်းလမ်းများ လိုအပ်လာနိုင်ပါသည်။ ခွဲစိတ်ထားသော ပစ္စည်းများပတ်လည်ရှိ အရိုးပျက်စီးခြင်း၊ ပိုးဝင်ခြင်း သို့မဟုတ် ပစ္စည်းများ ပြေလျော့လာခြင်းတို့သည် တည်ဆောက်ပုံ၏ ယန္တရားနှင့် အခြားသော ချိတ်ဆက်မှုနည်းလမ်းများကို နက်နက်နှိုက်နှိုက် နားလည်ရန် လိုအပ်သည့် နည်းပညာဆိုင်ရာ အထူးပြဿနာများကို ဖြစ်ပေါ်စေပါသည်။ အရိုးအရည်အသွေး အားနည်းနေသော အခြေအနေများတွင် လုံလောက်သော ချိတ်ဆက်မှုကို ရရှိရန် အရိုးအစားထည့်ခြင်း၊ စီမင်တ်ဖြင့် အားဖြည့်ခြင်း သို့မဟုတ် အထူးပြုထားသော ပြန်လည်ကုသရန် ပစ္စည်းများ လိုအပ်လာနိုင်ပါသည်။

အစားထိုးအရိုးပြုတ်ကျိုးခြင်းများကို စီမံခန့်ခွဲခြင်းသည် အထူးသဖြင့် ရှုပ်ထွေးသော အသုံးချမှုတစ်ခုဖြစ်ပြီး အရိုးပိုက်များသည် ရှိပြီးသား အစိတ်အပိုင်းများ သို့မဟုတ် အစားထိုးပစ္စည်းများ၏ အနီးတွင် တံဆိပ်ကပ်ပေးရန် လိုအပ်ပါသည်။ ဤကိစ္စရပ်များတွင် ကြိုးဖြတ်သန်းသည့်အပေါက်များ၊ လော့ခ်ပြုလုပ်နိုင်သော ပိုက်များ ရွေးချယ်မှုများနှင့် ရှိပြီးသား ပစ္စည်းများ၏ ပုံသဏ္ဍာန်များနှင့် ကိုက်ညီမှုရှိသော ပြားများ လိုအပ်ပါသည်။ ဖိအားစုပုံမှုကို ကာကွယ်ရန်နှင့် တည်ဆောက်မှု၏ ကြာရှည်မှုကို သေချာစေရန် အသစ်နှင့် ရှိပြီးသား အစိတ်အပိုင်းများကြား ယာဉ်ကြောင်းဆိုင်ရာ အပြန်အလှန် လုပ်ဆောင်မှုကို ဂရုတစိုက် ထည့်သွင်းစဉ်းစားရန် လိုအပ်ပါသည်။

ဇီဝယာဉ်ကြောင်းဆိုင်ရာ အကောင်းဆုံးဖြစ်အောင်ပြုလုပ်ခြင်းနှင့် ဆန်းသစ်တီထွင်မှု

တိုးတက်သော ပိုက်ဒီဇိုင်း အင်္ဂါရပ်များ

ခေတ်မီသော အရိုးပြားတွင် လုံခြုံစွာ တွန်းထိုးနိုင်ခြင်းနှင့် ခွဲစိတ်ကုသမှု ထိရောက်မှုကို မြှင့်တင်ပေးသည့် အဆင့်မြင့် ဒီဇိုင်းများ ပါဝင်ပါသည်။ ကွဲပြားသော ပစ္စည်းပါ ချိတ်ဆက်မှုများသည် အရိုးအပြင်နှင့် အရိုးအတွင်းဘက်တို့တွင် ခိုင်မာစွာ ချိတ်ဆက်နိုင်ပါသည်။ လမ်းညွှန်ချောင်းဖြင့် ထိုးသွင်းနိုင်ပြီး တိကျစွာ ထားရှိမှုကို အတည်ပြုနိုင်သည့် ဟောင်းထုံးဒီဇိုင်းများသည်လည်း ပါဝင်ပါသည်။ ကိုယ်တိုင် ဖောက်ထုံးနှင့် ကိုယ်တိုင် ချိတ်ဆက်နိုင်သော စွမ်းရည်များသည် ထိုးသွင်းမှုကို ပိုမိုမြန်ဆန်စေပြီး ထိခိုက်မှုကို လျှော့ချပေးကာ ချိတ်ဆက်မှုအရည်အသွေးကို ထိန်းသိမ်းပေးပါသည်။ အထူးဒီဇိုင်းထုတ်ထားသော ခေါင်းအပိုင်းများသည် ပြားများ၏ ပုံသဏ္ဍာန်အမျိုးမျိုးကို ကိုက်ညီစေပြီး အချို့သော အသုံးချမှုများတွင် အမျိုးမျိုးသော ထောင့်ဖြင့် ချိန်ညှိနိုင်စွမ်းကို ပေးစွမ်းပါသည်။

လော့ခ်ချိတ်ပါသော ပင်စကရူးနည်းပညာသည် အရိုးကျွံ၏ ဒီဇိုင်းတွင် အရေးပါသော တိုးတက်မှုတစ်ရပ်ဖြစ်ပြီး အရိုး-ပလိတ် ဖိအားပေါ်တွင် အားကိုးခြင်းထက် ပို၍ တည်ငြိမ်မှုရရှိစေရန် အတွင်းပိုင်း ချိတ်ဆက်မှုကိရိယာအဖြစ် အသုံးပြုနိုင်သော ထောင့်အကွာအဝေး တည်ငြိမ်သော ဖန်တီးမှုကို ဖန်တီးပေးသည်။ ဤနည်းပညာသည် အရိုးပါးခြင်း (osteoporotic bone) သို့မဟုတ် ပလိတ်ကို ပုံသွင်းရန် ခက်ခဲသော အခြေအနေများတွင် အထူးအကျိုးပြုသည်။ ပင်စကရူး၏ ခေါင်းနှင့် ပလိတ်ကြား ကြိုးပါသော ဆက်သွယ်မှုသည် ပြန်လည်ကောင်းမွန်လာသည်အထိ ပြောင်းပြီး လျော့လာခြင်းကို ခုခံနိုင်ပြီး ထောင့်အား တည်ငြိမ်မှုကို ထိန်းသိမ်းပေးသော စက်ပိုင်းဆိုင်ရာ ခိုင်ခံ့သော ဆက်သွယ်မှုကို ဖန်တီးပေးသည်။

ဉာဏ်ရည်မြင့် ပစ္စည်းများနှင့် အနာဂတ် ဖွံ့ဖြိုးမှုများ

အရိုးဆိုင်ရာ အစားထိုးထည့်သွင်းမှုများ၏ ဒီဇိုင်းတွင် ပေါ်လာနေသော နည်းပညာများတွင် ခန္တာကိုယ်၏ သဘောသဘာဝ အခြေအနေများကို တုံ့ပြန်ခြင်း (သို့) ယန္တရားဖြင့် တိုက်ရိုက်ချိတ်ဆက်ပေးခြင်းအပြင် ကုသမှုဆိုင်ရာ အကျိုးကျေးဇူးများကို ပေးစွမ်းနိုင်သော စမတ်ပစ္စည်းများ ပါဝင်ပါသည်။ ပုံသဏ္ဍာန်အလိုက် အလိုအလျောက်ပြောင်းလဲနိုင်သော အလွိုင်းများသည် ခန္တာကိုယ်အပူချိန်ကို အခြေခံ၍ အစားထိုးထည့်သွင်းမှုများ ပြောင်းလဲနိုင်စေသည့် အလားအလာရှိပြီး၊ ဇီဝလှုပ်ရှားမှုရှိသော အလွှာများမှာ အရိုးနှင့်သက်ဆိုင်သော ပေါင်းစပ်မှုကို မြှင့်တင်ပေးကာ ပိုးဝင်ခြင်းအန္တရာယ်ကို လျော့နည်းစေနိုင်ပါသည်။ ဆေးဝါးထုတ်လွှတ်သော အစားထိုးထည့်သွင်းမှုများမှာ ဒေသဆိုင်ရာ ပဋိဇီဝဆေး (သို့) ကြီးထွားမှုကို အားပေးသော အချက်များကို ပေးစွမ်းခြင်းဖြင့် ပြန်လည်ကောင်းမွန်လာမှုကို မြှင့်တင်ပေးပြီး ယန္တရားဆိုင်ရာ လုပ်ဆောင်ချက်ကို ထိန်းသိမ်းထားနိုင်သည့် နယ်ပယ်အသစ်တစ်ခုဖြစ်ပါသည်။

အရိုးဆိုင်ရာအစိတ်အပိုင်းများကို တွင်းထည့်ထားသော ဆင်ဆာနှင့် ဝိုင်ယာလက်စ်ဆက်သွယ်ရေးနည်းပညာများကို ပေါင်းစပ်ခြင်းဖြင့် ကုသမှုအဆင့်နှင့် အစိတ်အပိုင်း၏စွမ်းဆောင်ရည်ကို အချိန်နှင့်တစ်ပြေးညီ စောင့်ကြည့်နိုင်စေပါသည်။ ဤသိမ်းဆည်းထားသော အစိတ်အပိုင်းစနစ်များသည် ဝန်ထမ်းမှုပုံစံ၊ အရိုးကျန်းမာမှုအခြေအနေနှင့် အစိတ်အပိုင်းပြုတ်ကျခြင်း (သို့) ပိုးဝင်ခြင်းကဲ့သို့သော ပြဿနာများကို စောစီးစွာ ရှာဖွေတွေ့ရှိနိုင်မှုတို့နှင့် ပတ်သက်၍ အရေးကြီးသော ဒေတာများကို ပေးစွမ်းနိုင်ပါသည်။ ဤကဲ့သို့သော နည်းပညာများသည် ခွဲစိတ်ပြီးကာလကုသမှုကို တီထွင်ပြောင်းလဲနိုင်ပြီး အစိတ်အပိုင်း၏စွမ်းဆောင်ရည်အချက်အလက်များအပေါ် အခြေခံ၍ ပိုမိုကိုက်ညီသော ပြန်လည်ထူထောင်ရေး လုပ်ထုံးလုပ်နည်းများကို ဖြစ်နိုင်စေပါသည်။

မေးလေ့ရှိသောမေးခွန်းများ

ပြားများနှင့်အတူ အသုံးပြုသည့်အခါ ဘီးအရှည်ကို ဘာက သတ်မှတ်ပေးသနည်း

အကောင်းဆုံး ပင်စိန်အလျားသည် ခြောက်တွင်းအထူ၊ ပြားအထူ၊ လိုချင်သော ပင်စိန်အမှတ်အသား နှင့် အနီးအနားရှိ ဇီဝကမ္မဆိုင်ရာ ကန့်သတ်ချက်များ အပါအဝင် အချက်များစွာပေါ်တွင် မူတည်ပါသည်။ ယေဘုယျအားဖြင့် ဖြစ်နိုင်လျှင် ပင်စိန်များသည် ခြောက်တွင်းနှစ်ခုစလုံးကို ထောက်ပံ့ပေးသင့်ပြီး ပင်စိန်အမှတ်အသား အလျားသည် ဝေးကွာသော ခြောက်တွင်း၏ အပြင်ဘက်သို့ ပင်စိန်အမှတ်အသား ၂ မှ ၃ ခုခန့် ဆက်လက်တိုးချဲ့သင့်ပါသည်။ သို့ရာတွင် အနီးတွင် အရေးကြီး ဖွဲ့စည်းပုံများရှိသည့် နေရာများတွင် တစ်ခုတည်းသော ခြောက်တွင်း တင်းကျပ်မှုသည် ပိုမိုနှစ်သက်ဖွယ်ဖြစ်နိုင်ပါသည်။ လုပ်ထုံးလုပ်နည်းမတိုင်မီ ရိုက်ကူးမှုများနှင့် လုပ်ထုံးလုပ်နည်းအတွင်း တိုင်းတာမှုများသည် တည်နေရာတစ်ခုချင်းစီအတွက် သင့်လျော်သော ပင်စိန်အလျားများကို ဆုံးဖြတ်ရာတွင် ကူညီပေးပါသည်။

ပြားအသုံးချမှုများတွင် Locking screws များသည် ပုံမှန်ပင်စိန်များနှင့် မည်သို့ကွာခြားပါသနည်း

ပိတ်ဆို့ခြင်း ပါဝါများသည် ပြားနှင့် ကိုယ်တိုင်အတွင်း ချိတ်ဆက်မှုကို ဖန်တီးပေးကာ ပြားနှင့် အရိုးကြား ဖိအားပေးခြင်းအပေါ် မမှီခိုဘဲ ထောင့်ကို တည်ငြိမ်စွာ ထားရှိနိုင်သော ဖန်တီးမှုကို ဖွဲ့စည်းပေးပါသည်။ ဤဒီဇိုင်းသည် အရိုးပါးခြင်းအခြေအနေတွင် ပိုမိုကောင်းမွန်သော ခိုင်မာမှုကို ပေးစွမ်းနိုင်ပြီး ပြားနှင့် အရိုးကြား ဖိအားဆုံးရှုံးမှုကြောင့် ပါဝါများ ပြေလျော့သွားခြင်း အန္တရာယ်ကို ဖယ်ရှားပေးပါသည်။ ပုံမှန်ပါဝါများသည် ပြားနှင့် အရိုးမျက်နှာပြင်ကြား ပွတ်တိုက်မှုအပေါ် မှီခိုနေပြီး အရိုးအရည်အသွေးညံ့ဖျင်းပါက သို့မဟုတ် ပြားသည် အရိုးမျက်နှာပြင်မှ ကွာထွက်သွားပါက ထိုပွတ်တိုက်မှုသည် ထိခိုက်နိုင်ပါသည်။

ပြား-ပါဝါ ဖန်တီးမှုများနှင့် နှိုင်းယှဉ်ပါက ချောင်း-ပါဝါ စနစ်များ၏ အဓိက အားသာချက်များမှာ အဘယ်နည်း

ရိုဒ်-ပစ်ချ် စနစ်များသည် သုံးဖက်မျဉ်းဆွဲ တည်ငြိမ်မှုကို ပိုမိုကောင်းမွန်စွာ ပေးစွမ်းနိုင်ပြီး ကျောရိုးဆိုင်ရာ အသုံးပြုမှုများ သို့မဟုတ် တည်ငြိမ်မှုများစွာ လိုအပ်သော ရှည်လျားသည့် အရိုးကျိုးခြင်းများအတွက် အထူးအကျိုးကျေးဇူးရှိပါသည်။ ရိုဒ်များ၏ စီလင်ဒါပုံ ဂျီဩမေတြီသည် ကွေးခြင်းနှင့် တွန်းအားများကို ခံနိုင်ရည်ရှိစေပြီး မော်ဒျူလာ ဒီဇိုင်းသည် တည်ဆောက်မှုကို ပြင်ဆင်ခြင်းနှင့် ဆက်တိုးခြင်းကို လွယ်ကူစေပါသည်။ ထို့အပြင် ရိုဒ်စနစ်များသည် ပလိတ်ကြီးများထက် ပိုမိုသေးငယ်သော ခွဲစိတ်ကုသမှုများကို လိုအပ်ပြီး အနည်းငယ်သာ ဝင်ရောက်ကုသသည့် နည်းလမ်းများဖြင့် ထည့်သွင်းရန် ပိုမိုလွယ်ကူပါသည်။

အရိုးအရည်အသွေးသည် ပလိတ်-ပါချူ သို့မဟုတ် ရောဒ်-ပါချူ တည်ဆောက်မှုစွမ်းဆောင်ရည်ကို မည်သို့သက်ရောက်မှုရှိပါသနည်း

အရိုးအရည်အသွေးသည် တည်ဆောက်မှုစွမ်းဆောင်ရည်ကို သက်ရောက်မှုရှိပြီး အရိုးပျော့ရောဂါ (သို့) အရိုးအားနည်းမှုများတွင် စံနှုန်းနည်းလမ်းများကို ပြင်ဆင်ရန် လိုအပ်ပါသည်။ အရိုးအရည်အသွေးညံ့ပါးပါက ပို၍ရှည်သော ပိုက်ကပ်များ၊ အရိုးဆီမန့်ဖြင့် ဖြည့်စွက်ခြင်း (သို့) ချိတ်ဆက်မှုပိုမိုကောင်းမွန်သော ချိတ်ပုံစံပါ အထူးပိုက်ကပ်များကို အသုံးပြုရန် လိုအပ်နိုင်ပါသည်။ တစ်ပိုက်ကပ်ချင်း ခိုင်မာမှုနည်းပါးခြင်းကို အတိုက်အခံပြုရန် ပိုက်ကပ်များကို ပိုမိုနီးကပ်စွာ တပ်ဆင်ခြင်း (သို့) ပို၍ကျယ်သော အချင်းရှိသည့် အထိုးတုံးများကို အသုံးပြု၍ တည်ဆောက်မှုကို ပိုမိုခိုင်မာစေရန် လိုအပ်နိုင်ပါသည်။ အထုံးပြုမှုမပြုမီ ရိုက်ခြင်းများဖြင့် အရိုးသိပ်သည်းမှုကို စစ်ဆေးခြင်းသည် ဤကဲ့သို့သော နည်းပညာဆိုင်ရာ ဆုံးဖြတ်ချက်များကို လမ်းညွှန်ပေးပါသည်။